In de geestelijke gezondheidszorg komt het steeds vaker voor dat psychologen hun patiënten een zwaardere diagnose meegeven dan daadwerkelijk het geval is. Op deze manier kunnen de behandelingen namelijk nog wel vergoed worden.
De afgelopen jaren is er flink gesneden in de geestelijk gezondheidzorg. Zo worden geestelijke klachten over een langere periode niet geheel vergoed. Vergoedingen voor zaken als relatietherapie, werkstress en een burn-out maken niet meer deel uit van het basispakket van de zorgverzekering. Enkel in het geval van een daadwerkelijke stoornis kan men nog aanspraak maken op vergoedingen.
Het NIP, het Nederlands Instituut voor Psychologen, heeft onderzoek gedaan naar de diagnoses van psychologen. Uit de resultaten van het onderzoek concluderen zij dat 40% van de psychologen bekend is met het geven van een zwaardere diagnose dan daadwerkelijk het geval is. In veel gevallen wordt dit gedaan om te zorgen dat de patiënt hulp kan krijgen.
Het vaststellen van foutieve diagnoses wordt voornamelijk gedaan met goede bedoelingen. Toch stelt men vast dat de gevolgen hiervan schadelijk kunnen zijn. Niet alleen betalen zorgverzekeraars onnodige kosten. Patiënten worden gestigmatiseerd en opgezadeld met angsten terwijl dit niet nodig is. Daarnaast kunnen deze zwaardere diagnoses ook gevolgen hebben voor het afsluiten van andere verzekeringen.
Het NIP stelt dan ook de vraag of patiënten daadwerkelijk geholpen worden met deze diagnoses. Het gaat immers om de geestelijke gezondheid van de patiënt en het draait daarbij niet alleen om geld.
Last Updated on 5 februari 2020 by Frans Kooning
